जत्रातील प्रेमाची गाेष्ट
पाराकं आरगन वाजल . बॅन्डवाल आलं . ते आलं की सलामी देत्यात . आरगनाचा मोठा आवाज सा - या गावात घूमू लागला . तशी बारकाली पोरं ... पोरी चींगाट पाराकं पळाली . मोठाली बरीचं माणसं तिथचं होती . कुणी रावश्याच्या दुकानाच्या दारात .. कुणीबुणी चावडीच्या दगडाला बूड टेकून बसलेली … आज गावची जत्रा . शेताभीतात कुठं जाता येतं ? तिथचं टायमपास करीत बसलेली . चार पाच टोळभैरी पोरं भी व्हती . सांवताच्या घराला पाठ देउन बसलेली . पोरं कुठं नुसते गप बसत आसतेत व्हयं ? मोबाईल चिवडीत होती . बँन्डवाल्यानं सलामी दिली . आगोदर .. गणपतीची आरती . मग एक मस्तं गाणं .. वाजवल . त्यां च्या भो वती गर्दी जमा झाली आणि ते थांबले . सलामी झाली की ते पारावर टेकलं . आरगानाची गा डी ति थचं पारा म्होंरं सोडली होती . त्या गा डी भोवती पोरानी गराडा टाकला . तेवढयात आशुक्या व इलाश्या आलं . कुठं होतं नि कुठं नाय . गापकुणी बोळीतून आलं . डायरेक्ट बॅन्डवाल्या पाशीचं हजर झालं . दोन्ही हात वर करून लगेच आशुक्या म्हणाला ,” बजावं …. बजाव ” दोघ ही पंगाट झालेले . ” आताच सलामी झालीय मालक .” बँन्डवाल्या आत्म्यानं जरा आदबीनं त्यांना सांगितलं . ज...